Je kwam met de eerste sneeuw. Dikke vlokken dwarrelden buiten richting de grond, om zich daar bij de rest te voegen. Flinke windvlagen pikten ze weer op om er een paar rondjes mee te zwieren en ze elders te ruste te leggen. Een dik pak had zich zo al verzameld, buiten ons keukenraam. Binnen was…
Ten eerste: ik heb een hond. Ik ben geen moeder. Toch is er zoiets als een hondenmoeder. De eerste keer dat ik van deze kotsterm hoorde, bloedde mijn oren en zakte mijn broek af. De ergste verwachting bleek werkelijkheid: vrouwelijke eigenaars van honden noemen zichzelf hondenmoeders, in mijn kringen. Als in: ik heb een hond,…
Daar lig ik dan. Met mijn rug aan de stoep geplakt. Een verse bui heeft me zonet definitief gevloerd. Heel even bezat ik de ijdele hoop dat mijn tijd nog niet gekomen was. Tevergeefs. Geen enkele ziel die me nu nog aantreft en oppakt, uitwast en liefdevol in z’n zak steekt, om mijn taak nog…
“Goh, daar vraag je me wat.” Pieter kijkt licht geschrokken bij mijn vraag: “Wat was de beste tijd tot nu toe?”, nadat ik hem feliciteer met zijn vijftigste verjaardag. Hij is er niet blij mee, dat is duidelijk. Of eigenlijk, het verwart hem. Maakt hem vreselijk nostalgisch. “Hou ouder je wordt, hoe nostalgischer”, zegt hij.…
Een onderdeel van onze maatschappij dat me altijd mateloos gefascineerd heeft is: De Gevangenis. Een laag medemens die met ons meedraait, maar ook weer niet. Ze staan aan de zijlijn. In de strafhoek. Een verdomhoekje waar we met z’n allen van wegkijken. Want dan is het probleem opgelost. Toch? Volgens mijn nederige inzicht niet. Ik…
Het bezoek. Als dertig plusser val je niet meer gewoon binnen bij je vrienden, maar ga je ‘op bezoek’. En het meest frappante: het huis is dan helemaal opgeruimd, en de koffie staat klaar. ALSOF DAT ALTIJD ZO IS. Wie heeft dat bedacht? ”Mooi nieuw huis, ja. Maar ehh, is het hier altijd zo opgeruimd…
“Ehh… Kun je daar iets mee?”, stamel ik terwijl ik mijn therapeut vertwijfeld aankijk tijdens de intake. Mijn therapeut, ja. Thuis noem ik haar liever ‘coach’. Daarbuiten noem ik haar liever niet. Maar ze is dus mijn – energetisch, jaja – therapeut. Niet omdat ik getraumatiseerd ben, of lijdt aan een zware burn out of…
Kwié – kwié – kwié – kwié. Met mijn poleerdoek voor extra schone glazen probeer ik de klanken van Tom Jones te overstemmen. Kwié – kwié – kwié. Ferm draai ik rondjes in het glas. Moet. Streeploos. Schoon. Kwié – kwié – kwié – sexbomb – sexbomb – sexbomb… Allejezuschristus, ik kan die CD niet…
Ik hou niet van kletsen. Maar helaas bestaat alles uit kletsen. De dag bestaat uit kletsen. Succes bestaat uit kletsen. Je vrienden zien bestaat uit kletsen. Wie niet kletst, mist dat allemaal. We kletsen op het werk, want dat is gezellig. We kletsen bij klanten, want dat schept een band zodat het niet lijkt alsof…
Sjef kijkt me aan. Tranen staan in zijn ogen. Zijn diepliggende oogjes, klein van de drank, in een gezicht vertrokken van de ingehouden emotie. Het gezicht dat ik zo vaak aan de andere kant van de bar heb gezien. Altijd op standje tevreden, terwijl hij ongemerkt zatter en zatter werd naarmate de avond vorderde. Maar…