“Hey Evelyn” – Ik schrik op. Mensen moeten echt stoppen met uit het niets mijn naam roepen van dichtbij. Voluit. Naast me zit, gehurkt op zijn even prachtig gebruinde als gespierde benen, de surfdude. Sinds de avond me gisteren afkoelde heb ik de nacht doorgebracht in Casa de Surf. Vandaag zal ik een nieuw onderkomen…
Ik wil hier weg! Wat ís dit voor een plek? Wanneer ik terugkom bij mijn dormroom krijg ik de schrik van mijn leven. Ál mijn spullen zijn uit mijn koffers getrokken en liggen nu verspreid door ‘mijn’ hele kamer. Ik sta te versteld om te reageren. ‘Een lokale storm heeft alleen dit hostel getroffen, van…
Er is geen receptie en dit hostel bestaat blijkbaar alleen maar uit één Natalia en zes zogenaamde ‘dormrooms’. Grote ruimten met zoveel mogelijk stapelbedden, gevuld met reizigers. Lees: millennials die niet weten wat ze moeten met hun leven en daarom een paar maanden als vagebond door het leven gaan, voor ze aan een studie Rechten…
Met twee koffers en mijn handbagage strompel ik de trap op. Lieve goden, wat is het om te ploffen hier. Ik zweet peentjes terwijl ik in elke hand een koffer beet heb, die ik met onhandig opgeheven ellebogen de treden op probeer te sleuren, richting de ingang van het hostel. De Portugese zon priemt op…
Hij heeft gelijk. Na een nachtje compleet knock out van de slaappillen word ik met een redelijk helder hoofd wakker. Na de eerste drie bakken koffie, heet dat. Dat ik met twee verschillende schoenen op het werk verscheen had niks te maken met een kapotte lamp in de ochtend. Ik ben écht verstrooid de laatste…
Was het hier altijd al zo grijs? Of lijkt dat alleen vandaag zo? De gracht aan het pand, een paar verdiepingen beneden mij, stroomt zachtjes zijn vuiligheid voorbij, de lucht weerkaatsend met hetzelfde grijs. Of andersom. Het is één groot beeld, details niet meer te onderscheiden. Eigenlijk kijk ik nu in een groot niks van…