Mijn huis is groot. Althans, dat was het ooit. Hoe drukker het wordt in ons land, hoe meer plek onze medemens nodig lijkt te hebben. Opeist voor zichzelf, en stevig afbakent met een hek of haag. O wee het gebeente dat maar een centimeter van zijn grond afneemt. Een optimistische buur of een te fanatiek…
Een zachtoranje gloed sijpelt mijn kamer binnen. De zon lijkt te spreken. Vandaag is de moeite. Een nieuwe dame in het wit helpt me uit bed. Of heb ik haar al vaker gezien? Ik zal haar niet beledigen en om haar naam vragen. Ik ben voorbij de gewoonte van de persoonlijke begroeting. Dat was een…
Ik overzag zo de wereld, vanuit mijn verloren toren. Een domein onzichtbaar voor de anderen. Ze passeerden, niet meer. Ik besta niet. Of wel? Ik weet het zelf vaak niet, dus neem ik hen niets kwalijk. Toch zag ik hen wel degelijk. Althans, dat nam ik aan. Zover het oog reikte vanuit mijn venster, waren…
Hier volgt een mededeling. Het volgende betreft een korte samenstelling van verschillende observaties door de jaren heen, vanachter mijn woonkamervenster. Een venster dat grenst aan een drukke straat. Zo’n plek waar men veinst een leven te leiden volgens een vastomlijnde agenda. De heilige graal. Een tijdsschema dat met voorspellende kracht het leven vastlegt. Alsof dat…
Hij heeft gelijk. Na een nachtje compleet knock out van de slaappillen word ik met een redelijk helder hoofd wakker. Na de eerste drie bakken koffie, heet dat. Dat ik met twee verschillende schoenen op het werk verscheen had niks te maken met een kapotte lamp in de ochtend. Ik ben écht verstrooid de laatste…